ایــــــــــنجا همه دارن حـــــــــرف میزنند

                 نه بهتـره بگم کاغــــــذ هوا میکنند

          ولی کاغــــــــــذ من هوا نمیره

        اون عـــــــــاشق دریاهای دوره

      کاغــــــــذ من تصویر یک قوی نا آرامست

      که روی سه چهارم زمــــــین خدا

         پرسه زنان به دنبــــــــال

        یک تکه آهنگ خوشبختیست...

   میخوای واسه همیـــــشه از دست و پای یک سوسک راحت بشی

       شمع زیاد بــــــــــخر و با چـــــــــوب ها حرف بزن...

     پرنس زیبای حماقتهای ما داره خود نمایی میکنه:

    اسب سفیدش یه رولز رویسه

       که جاده های دنیا رو

        با پدال گازش در مینورده

        آسمانها رو

         با میلیونها دلار فولاد

           مسخر خودش میکنه

              و قایق خصوصیش

            بر آبهای ساکن و روان

              فرمانروایی میکنه

             و در فکر پــــــــــوک

               عده ای(راستش خیلی) ماده سگ

             او یک فرشته است!!!!!!!

     پله چوبی ام شکست 

         افتادم

       و چنین شد که من

             پایینترین جای زمین را فتح کردم...

   آنهنگام که

       فیس بوک پر شده بود از

         "زوزه  سگهای نئاندرتال"

          چراغ قوه ام از دستــــم  افتاد

            به پرتگاه جنون

             من هنوز 

        انعکاس صدای سقوطش را نشنیده ام...    

  چراغ را روشن کردم

      تا شب پره برقصد

    کلاه بر سر کردم

      تا چشمهایم تباهی را

        فقط

      در کنج اتاقم ببیند

     و من بر متن خسته ام دراز می کشم...

   انسان مدرن حرف می زند:من در نقطه ثقل زمان قرار گرفته ام

   زمان پیر است و زبان پر از استعاره های کور

   انسان مدرن وقتی که

    گرامافونش را با استعاره های پوک می رقصاند

     سر درد من به اوج می رسد

    سایه های پریشان

     در رمان برادران کارامازوف

           و

     لعبتکهای  گم نوشته های

       صادق هدایت

     همه را میتوانم

      با یک آسپرین

       بالا بیارم

     هنوز انسان مدرن

      حرف می زند؟؟؟؟!!!!!!!!

       شاید

    او خبر ندارد که

       اینجا

     غروبیست جاودانه ...